Eli Iserbyt weet weer wat winnen is. De Europese kampioen boekte in de Ethias Cross in Sint-Niklaas zijn zevende overwinning van het seizoen, zijn eerste zege sinds 6 december in Boom. “Ik heb vandaag de perfecte race gereden.”
De openingsfase van de Waaslandcross had veel weg van een wegwedstrijd. In de eerste rondes kregen we zelfs pelotonvorming.
Een kopgroepje van vijf slaagde er dan toch in om voor wat afscheiding te zorgen: Aerts, Iserbyt, Sweeck, Vanthourenhout en Van Kessel. Aerts nam veel hoop zijn werk en zijn aanpak leek ook te lonen. De renner uit Rijkevorsel kreeg Europees kampioen Iserbyt mee in zijn spoor, maar na een foutje in het zand vloeide alles voorin terug samen.
Een bommetje van Sweeck legde de wedstrijd in een definitieve plooi. Iserbyt dook samen met Van Kessel mee in het spoor van zijn ploegmaat en nam al even snel terug afscheid van zijn medevluchters. De West-Vlaming volgde het voorbeeld van Denise Betsema, ploegmate bij Pauwels Sauzen-Bingoal, en reed solo naar zijn evende overwinning van het seizoen.
In de achtergrond trok toon Aerts het pleit nog naar zich toe. Hij dichtte de kloof met Sweeck en Van Kessel en schudde het duo met een laatste versnelling nog van zich af. Vanthourenhout, die samen met Aerts terug voorin zijn opwachting maakte, verzekerde zich van de derde plaats.
Iserbyt: ‘Zege werkt bevrijdend’
Hij glunderde nog eens en dat was voor Eli Iserbyt al een tijdje geleden. “Ik ben blij dat ik nog eens kan winnen. Het doet deugd. De laatste weken waren best wel frustrerend. Ik had geen goed gevoel en ook die omlopen met sneeuw en ijs waren niet mijn ding. Vandaag was ik erop gebrand om me nog eens te tonen. Uiteindelijk heb ik de perfecte race gereden, al had Toon vandaag wel de beste benen.”
Iserbyt widt er geen doekjes om: de zege is een mentale opsteker. “Zonder overwinning zou ik op het einde van het seizoen achterblijven met een wrang gevoel. Na die blessure heeft die mindere periode veel te lang aangesleept. Deze zege is voor mij een bevrijding.”
Naast zijn zege schreef Iserbyt ook het klassement van de snelste rondes op zijn naam. “Ik was er niet mee bezig, maar het is altijd mooi om iets te winnen. Bovendien kunnen we zo nog iets aan een goed doel schenken. Recent heb ik nog 1.000 euro gegeven aan de G-sport, nu gaat mijn bijdrage naar Pelicano, een stichting die tegen kinderarmoede strijdt. Zeker in deze periode vind ik zoiets belangrijk. Als wij het goed hebben, dan mag iedereen het goed hebben.”
Aerts: ‘Opnieuw slachtoffer van ploegenspel’
Hij reed een sterke wedstrijd, maar dat was voor Aerts niet voldoende. Hij botste in Sint-Niklaas opnieuw op het blok van Pauwels Sauzen-Bingoal. “Ik ben inderdaad opnieuw het slachtoffer”, lachtte Aerts een beetje groen.
“Ik heb een paar keer geprobeerd om met iemand weg te rijden. Met Eli leek dat even te lukken, maar na een snelle ronde maakte ik een stom foutje in het zand. Daardoor kwam alles terug samen. Jammer, want zonder dat foutje zat er vandaag zeker meer in. Toen Laurens zijn aanval inzette, kon ik niet volgen. Ik zat helemaal à bloc.”
Vanthourenhout: ‘Straks naar de Ardennen, zonder fiets’
“Ik had vandaag zeker niet de beste benen.” Michael Vanthourenhout besefte dat hij niet de sterkste man in koers was, toch stond hij opnieuw op het podium. “Nochtans dacht ik dat het voorbij was toen Eli en Laurens wegreden. Iederereen zat na een zware en snelle cross op zijn tandvlees, toch kon in de slotfase voorin nog aansluiten.”
Vanthourenhout kijkt alvast uit naar het einde van het seizoen. “Nog één keer crossen (zondag in Oostmalle, nvdr.) en dan is het tijd om even te ontspannen. Misschien trek ik een paar dagen naar de Ardennen, waar ik zelf een huisje heb. Al zal het dan wel zonder fiets zijn.”
Foto: Photopress.be
